رایتل به عنوان اپراتور سوم تلفن همراه کشور که یک اپراتور وابسته به وزارت کار محسوب می‌شود با حمایت رگولاتوری وابسته به وزارت ارتباطات توانست به دوران زیا‌نبار انحصار خود در کشور ادامه دهد.تیجه این انحصار اما جذب یک درصد از کاربران تلفن‌همراه کشور بود. آن هم کشوری که به سرعت نیاز به ارتقای فناوری و جلوگیری از عقب‌ماندگی داشت.به گزارش عصر ارتباط اما این اپراتور که به لطف حمایت‌های ویژه دولتی، به دلایلی که در آینده به آن بیشتر خواهیم پرداخت، همچنان در حال ارایه خدمات است، بر خلاف روال و منطق بازار نه تنها قافیه را نباخته بلکه مدعی رشد هم است.
همه می‌دانند که تنها مزیت رایتل استفاده انحصاری از نسل سوم تلفن همراه بود که با وجود این انحصار چند ساله در نهایت و همانطور که بارها تاکید و پیش‌بینی شده بوده به یک درصد از مشترکان بازار تلفن همراه بسنده کرد. جالب آنکه ۸۰ درصد از این یک درصد بازار نیز مشترک خدمات دیتا یعنی ۳G رایتل شده بودند.
بعد از پایان انحصار رایتل، ۲ اپراتور اصلی با پوشش صددرصدی شبکه موبایل و دارا بودن ۹۹ درصد مشترکان بازار توانستند، تنها مزیت انحصاری اپراتور سوم را به دست آورند و خدمات نسل ۳ در تمام کشور جاری و ساری شد. در همان زمان تحلیل‌های کارشناسی بر این بود که رایتل مزیتی برای رقابت نداشته و به سرنوشتی مشابه تالیا دچار خواهد شد؛ تحلیلی که دلیلی برای رد آن نیز وجود ندارد.
اما در شرایطی که منطق و روال طبیعی بازار حاکی از ریزش میزان مشترکان رایتل بر خلاف میلیاردها تومان تبلیغات این شرکت بود، در خبر عجیبی این شرکت مدعی افزایش جهش‌گونه مشترکان خود نیز شد!
در آخرین اظهار نظر، مدیرعامل رایتل، تعداد کاربران این اپراتور یک میلیون و ۶۵۰ هزار اعلام شد. اما در گزارشی که رییس رگولاتوری ارایه داد، تعداد مشترکان رایتل را بالا برد و آن را یک میلیون و ۸۰۰ هزار نفر عنوان کرد.
همین موضوع بلافاصله تعجب و پیگیری رسانه‌ها را به دنبال داشت. چراکه این اعداد و ارقام بعد از اجرای رومینگ ملی دیگر قابل استتار نبود. به عبارت دیگر رییس سازمان دولتی رگولاتوری در جریان بهره‌برداری از فاز اول طرح رومینگ ملی اعلام کرده بود: تا تاریخ ۲۴ تیرماه از مجموع یک میلیون و ۸۰۰ هزار مشترک فعال (به عبارت درست‌تر ثبت شده اعلامی) رایتل حدود ۳۷ هزار و ۹۴۰ مورد به شبکه همراه اول و ۶۳ هزار و ۲۳۶ مورد به شبکه اپراتور دوم روم شدند.
هر چند که همان موقع در خصوص ۱۰۰ هزار مشترک فعال رایتل این گمانه هم مطرح شد که این آمار همپوشانی نیز دارد؛ به این معنی که احتمالا بخشی از مشترکانی که به شبکه همراه اول وارد شده‌اند به شبکه ایرانسل نیز وارد شده و در آمار هر دو اپراتور محسوب شده‌اند.
تخمین رسانه‌ها در آن زمان نشان می‌داد با احتساب ۱۰۰ هزار مشترک فعال رومینگی رایتل در روز، اگر فرض خوش‌بینانه را بر این بگذاریم که ۵۰ درصد مشترکان فعلی با پوشش کامل تحت آنتن‌های این اپراتور، بی‌نیاز از استفاده از آنتن اپراتورهای غالب بوده‌اند، احتمالا تعداد مشترکان در لحظه فعال رایتل حدود ۲۰۰ هزار مشترک خواهد بود.
اما کم بودن آمار مشترکان رایتل که ابهامات زیادی را ایجاد کرده بود باز هم با دفاع سازمان دولتی رگولاتوری مواجه شد و این سازمان در پاسخ به علت آمار اندک مشترکان رایتل با تایید مجدد آمار رسمی مشترکان رایتل، اعلام کرد: «دلیل آمار کم مشترکان رایتلی «روم» شده به شبکه ۲ اپراتور دیگر، پوشش رایتل در شهرهای بزرگ است؛ این اپراتور در شهرهای بزرگ، پوشش تقریبا کامل دارد و اغلب مشترکان این اپراتور نیز در تهران و چند شهر بزرگ قرار دارند و سیم‌کارت‌های رایتل در کل کشور استفاده عمومی نمی‌شود. از این رو اغلب مشترکان آن بی‌نیاز از ورود به شبکه اپراتورهای دیگر هستند.»
در نهایت اما این دفاعیات که قابل پذیرش نبود این اعتراف رگولاتوری را نیز به دنبال داشت که روزانه ۷۰ هزار مشترک رایتل به شبکه هر یک از اپراتورها مراجعه کرده و یادآوری می‌کنند که «آمار یک میلیون و ۸۰۰ هزار مشترک رایتل مربوط به آمار مشترکان ثبت شده است و نه فعال».
از این ماجرا و ابهامات آماری رایتل با پوشش رگولاتوری گذشت تا رسانه‌ها روی میزان و تناسب هزینه و درآمد رایتل که از پرداخت حق بیمه میلیون‌ها ایرانی تامین می‌شود، حساسیت بیشتری ایجاد نکنند.
اما همانطور که اعلام شد با رفع انحصار رایتل و عرضه اینترنت نسل ۳ از سوی اپراتورهای اصلی کشور، برآوردهای بازار نشان می‌داد که همین میزان نامعلوم مشترکان رایتل نیز از پوشش این اپراتور خارج شوند. هر چند که ۲ اپراتور دیگر چشم‌داشتی به مشترکان رایتلی نداشتند چرا که گفته می‌شد همان تعداد مشترکان رایتل در واقع مشترک یکی از ۲ اپراتور دیگر بودند که از خدمات اینترنت این اپراتور در مناطق محدودی استفاده می‌کردند.
نکته جالب قضیه این که اگر فرض را بر درستی آمار رگولاتوری بگیریم، این سازمان اعلام کرده بود تا تاریخ ۲۴ تیرماه، رایتل به عبارتی یک میلیون و ۸۰۰ هزار سیم‌کارت فروخته که تعداد مشترکان فعال آن نیز حداکثر ۲۰۰ هزار نفر تخمین زده شد.
و اما در حالی‌که در همین میزان آمار رایتل ابهامات زیادی وجود داشته و بعد از رفع انحصار انتظار می‌رفت همین تعداد نا معلوم نیز کاهش یابد، رایتل ادعای جدیدی از میزان مشترکان خود مطرح کرد.
سیزدهم آبان‌ماه بود که مجید صدری مدیرعامل رایتل در پاسخی جالب به یک خبرگزاری گفت: زمانی ما تنها ۲۰۰ هزار مشترک رایتل داشتیم، اما اکنون تعداد کاربران ما به حدود “۲ میلیون و ۷۰۰هزار نفر!” رسیده است که افزایش تعداد کاربران بی‌شک نیازمند عملیات توسعه‌ای خواهد بود. به عبارت دیگر از ۲۴ تیر امسال که رایتل مثلا یک میلیون و هشتصد هزار مشترک داشته تا قریب به سه ماه بعد یعنی سیزدهم آبان‌ماه همین سال در مسیری بر خلاف واقعیات بازار، جهشی تقریبا یک میلیونی در میزان مشترکان خود را به ثبت رسانده و حالا مدعی داشتن ۲ میلیون و ۷۰۰ هزار مشترک هستند. علی القاعده از رگولاتور دولتی انتظار نمی‌رود این آمار را رد کند. اما آنچه موجب تعجب و تردید در آمارهای رایتل می‌شود، ارایه خدمات نسل ۳ از سوی ۲ اپراتور اصلی کشور است که ۹۹ درصد مشترکان کشور و تقریبا صددرصد جغرافیای ایران را تحت پوشش قرار داده‌اند و البته که با اپراتورهای تمام دنیا قرارداد رومینگ نیز دارند. اما این که پشت پرده این تلاش‌ها برای فعال و رو به رشد نشان دادن رایتل اپراتور وابسته به سازمان بزرگ تامین اجتماعی چیست، موضوعی است که در شماره‌های آتی به بررسی و پیگیری آن خواهیم پرداخت.
نظرات کاربران