اکنون تقریبا یک ماهی می‌شود که از حملات موسوم به کفتار سایبری به سایت‌ها و کسب‌وکارهای ایرانی می‌گذرد.سه هفته قبل و با رسانه‌ای شدن این حملات، برخی از مسوولان با تایید موضوع، واکنش‌هایی داشتند که حالا با سکوت معناداری همراه شده است؛ سکوتی که لزوما نمی‌تواند نشانه آرامش و تسلط بر کنترل وضعیت، دفع کامل حملات و احتمالا به دست آوردن سرنخ‌هایی از عامل حمله تلقی شود. کمااینکه این احتمال نیز مطرح است که شاید برخی از قربانیان به دلایل امنیتی ترجیح بر سکوت دارند و برخی هم احتمالا دعوت به سکوت شده‌اند.
اگرچه انتظار منطقی بر ارایه گزارش‌های لحظه به لحظه از اقدامات دفاعی در برابر این حملات سایبری نیست و اگرچه در دنیا نیز به شکل مطلق تمام خلافکاران اعم از سنتی و سایبری شناسایی و دستگیر نمی‌شوند، لیکن ما برای ایجاد اعتماد و اطمینان در میان فعالانی که بساط کسب‌وکارهای خود را به داخل حریم مرزهای سایبری کشور منتقل کرده‌اند، باید یک گزارش نهایی و جمع‌بندی ارایه دهیم. این گزارش به مفهوم آن است که به هر حال تسلط کافی برای دفاع سایبری فراهم است.
باید این موضوع را مد نظر داشت که راه‌حل اعتمادسازی، سکوت و راندن مشکلات زیر فرش و ریختن خاک فراموشی بر سر آنها نیست. کمااینکه در نتیجه این سکوت برخی به نیت دلسوزی، شیطنت یا تخریب هم که شده در گوشه‌وکنار شبکه‌های اجتماعی به آنها که زیر حملات قرار دارند، می‌گویند «برگردید روی همان هاستینگ‌های خارجی و خیال خودتان و کسب‌وکارتان را از بابت امنیت راحت کنید!»
فراموش نکنیم که امروزه بخشی بسیار مهم از اقتدار سایبری، علاوه بر اقدامات فنی، هنر نمایش و اطلاع‌رسانی از این اقتدار است. لذا تاکید می‌شود که اگر قصد بر سکوت و مشمول‌شدن ماجرا به مرور زمان و فراموشی کامل آن باشد، به مرور این پیام را به جامعه مخاطب مخابره می‌کند که ظاهرا خیلی نباید روی امنیت سایبری در داخل کشور حساب باز کرد.
پیش از این ماجرای حمله هکری به جمعیت امام علی (ع) را نیز پشت سر گذاشتیم که خبری از نتیجه نهایی آن نشد و اگر پرونده کفتار سایبری و در آینده موضوعات دیگری نیز به آن اضافه شود، قاعدتا حالت خوشایندی نخواهد داشت.
لذا اگر نهادهایی مرتبط با امنیت سایبری کشور، بخواهند نقش خود را در حد ترجمه اخبار حملات و یافته‌های شرکت‌های آنتی‌ویروس خارجی خلاصه کنند، شاید این شبهه حداقل در ذهن برخی شکل بگیرد که در ماجرای حملات اخیر صدایی از احدی در نیامد و کفتار سایبری هم به هر کس خواست، تاخت و اکنون نیز معلوم نیست به کار خود پایان داده یا در حال اخاذی و فشار به چه کسانی است؟
این در حالی است که اخبار رسانه‌های بیگانه و نهادهای خارجی مرتبط با امنیت سایبری دنیا، چهره‌ای بسیار قدرتمند از توان «تهاجم سایبری» ایران در دنیا به تصویر کشیده‌اند و روزی نیست که اتهاماتی از حملات سایبری به ایران منتسب نشود.
بر خلاف این چهره، روی دیگر توان و اقتدار سایبری، «دفاع سایبری» است که وظیفه مخابره دستاوردها و پیام اقتدار در این بخش به عهده خود ما و نهادهای مرتبط با این مقوله در داخل کشور است.
اگرچه اطلاع دقیقی از ساختار و نحوه مدیریت امنیت سایبری کشور و چگونگی تقسیم کار میان نهادهای مربوطه در دست نیست، اما بار دیگر تاکید می‌شود حداقل انتظار، هنر اطلاع‌رسانی از وضعیت امنیت ملی کشور در حوزه سایبری است و سکوت لزوما علامت خوبی نیست.
(منبع:عصر ارتباط)
نظرات کاربران