وقتی ما با تنوع نهادهای متولی در حوزه ارتباطات و فناوری اطلاعات کشور مواجه هستیم هم خوب است و هم بد. خوب از این جهت که در چنین شرایطی هر نهادی می‌تواند مسوولیت را به زمین دیگری حواله کند و دست آخر هیچ مسوولیتی نپذیرد.
بد از این جهت که کسی نمی‌داند وقتی با مشکلی مواجه می‌شود باید به کجا مراجعه کند و از چه کسی کمک بخواهد. در نتیجه برخی کسب‌وکارهای حوزه فاوا که از توان و رانت‌هایی برخوردارند احتمالا می‌توانند گلیم خود را از آب بکشند و برخی دیگر که کوچک و متوسط هستند، محکوم به فنا و له شدن زیر دست و پای بزرگترها، وعده‌ها، فشارها و حملات.
بیایید ماجرای حمله کفتار سایبری را مرور کنیم، برخی به واسطه همین بلاتکلیفی‌ها، ناهماهنگی‌ها و عدم تجمیع توان ملی در کشور، دچار ضرر و زیان‌هایی شدند و برخی نیز همچنان در حال مقابله با این حمله هستند.
این ماجرا هنوز تمام نشده که در خبرها آمد، حالا برخی کسب‌وکارهای ایرانی مرتبط با سیستم‌عامل iOS دچار مشکل شده‌اند. بیایید این موضوع را هم نوعی حمله فرض کنیم. در این مورد هم با وجود انبوهی از نهادهای مسوول در کشور، هر کس باید به شکل انفرادی به دنبال یافتن راه‌کار و حل مشکل خود باشد.
اما حرف اینجاست که در جریان این بالا و پایین رفتن‌ها و بلاتکلیفی‌ها، همیشه دود به چشم کسب‌وکارهای کوچک و بدون رانت نمی‌رود، بلکه همه با هم زیان می‌کنیم. چون هر کسب‌وکار به مثابه جزیره‌ای رها باید یک به یک اقدام به صرف هزینه‌های هنگفت برای تامین امنیت کسب‌وکار خود، اختراع مکرر چرخ و صرف انرژی برای یافتن راه‌کار باشد.
چندی پیش در جریان حمله کفتارسایبری، دوستی در یک گروه تلگرامی به ذکر مثالی پرداخت و گفت: «مثلاً تمام ISPهای هلندی، با هم قراری گذاشته‌اند که در مورد مقابله با حمله فقط همکاری کنند و هیچ رقابتی وجود نداشته باشد و یک تعاونی هم برای این موضوع راه‌اندازی کرده‌اند و البته این تعاونی خدمات داخلی مقابله با ddos را به شبکه‌های کوچک‌تر هم ارایه می‌کند.»
موضوعی که در کشور ما بیشتر به یک رویا می‌ماند تا پیشنهادی سازنده، ساده و عملیاتی برای کمک به یکدیگر، آن هم در کشوری که زیر انواع فشارها و تحریم‌ها از خارج و ناهماهنگی‌ها و بلاتکلیفی‌ها از داخل قرار دارد. (منبع:فناوران)
نظرات کاربران