آمریکایی ها جوری فیلم می سازند که اگر نه همه فیلم اما بخشی از فیلم تبدیل به حقیقت می شود. مثلا می روند درباره سیل های ویرانگر، زلزله های وحشتناک، توفان های بزرگ فیلم می سازند، چند سال بعدش زمین ترک می خورد و مردم را می بلعد، سونامی می آید شهرها را زیر و رو می کند. آنها به همین بلایای طبیعی اکتفا نمی کنند. برمی دارند درباره تشعشعات هسته ای، انفجارهای عظیم، حملات تروریستی و بیولوژیکی فیلم می سازند، همه مردم دنیا را بدبخت می کنند که خودشان توی فیلم خودشان بیایند قهرمان شوند و دنیا را نجات دهند.
آدم های عجیبی هستند آمریکایی ها؛ عشق قهرمان بازی، اکشن، سرعت و فلان. چند سالی است که ساختن فیلم درباره ومپایرها را هم شروع کرده اند. ومپایرها همان کنت دراکولای با ابهت دهه ۳۰ آمریکا هستند که حالا در قرن بیست و یکم، خیلی شیک و خوش سیما زیر نور آفتاب بدنشان می درخشد و بعضی هایشان با انسان ها همزیستی مسالمت آمیزی دارند. زامبی ها هم که همیشه همه جا حضور داشته اند. من شخصا اولین بار زامبی ها را در یکی از کلیپ های مرحوم جکسون دیدم.
البته بهتر است به جای کلیپ بگویم فیلم کوتاه موزیکال! آنجا بود که من فهمیدم زامبی به کسی می گویند که مرده اما در واقع نمرده ولی پوسیده و از قبر بیرون می آید تا بقیه را بخورد یا یک همچین چیزی. مرحوم جکسون به صورت کلی بدآموزی داشت اما این کلیپ تصویری اش به صورت وحشتناکی بدآموزی داشت. چون ما، دوستان و برادرانمان یاد گرفتیم ادای زامبی ها را دربیاوریم و در عالم بچگی آدم خوار شده و دنبال آدم سالم ها کنیم به قصد خوردنشان، که خب خیال تان راحت باشد من نتوانستم تا امروز هیچ آدمی را بخورم. بزرگ تر که شدیم این اصطلاح «زامبی» در دهان مان ماند و چون به هنگام نوجوانی کمی دماغ ها باد می کند و صدا خش برمی دارد و صورت نافرم می شود، ما در نوجوانی دیگر با گفتن یا شنیدن این کلمه به هیجان نیامدیم، بلکه خشونت درونمان نهادینه شد.
حالا که دیگر به دوران میان سالی نزدیک می شویم از این اصطلاح هنگامی استفاده می کنیم که کسی در موبایلش ذوب شده باشد؛ بازی کند یا دایم در تلگرام چرخ بخورد و حواسش به مهمانی و گپ ما نباشد. باید بگویم در این سن و سال استفاده از این واژه، حرص خوردن را در ما نهادینه کرده است.
با توجه به اینکه کلمه زامبی، چیزهای زیادی را در ما نهادینه کرده و ما دیگر خسته شده ایم و گاهی نهادینه شده هامان قاطی می شود و اشتباه بروز پیدا می کند از انتخاب موسسه انتشاراتی لانگِنشاید در آلمان استقبال می کنیم. این موسسه کلمه سال ۲۰۱۵ آلمان را Smombie اعلام کرده است که تلفیقی از دو کلمه Smartphone و Zombie است. این کلمه به کاربر تلفن هوشمندی گفته می شود که محو محتوای تلفن هوشمند خود شده است و از دیگران غافل و بی خبر مانده است. به هر حال خیلی بهتر از زامبی است که ما را یاد مرحوم جکسون و وحشت دوره کودکی و دماغ و رخ رنگ پریده دوره نوجوانی و سرزنش های دوران جوانی می اندازد. این یک واژه نو است که هر چند آلمانی است اما می شود احساسات متفاوتی در ما نهادینه کند اگر درست استفاده کنیم.
لذا خواهشمندم با طراحی شعارهای مهر محور و مودبانه با استفاده از این کلمه بکوشیم زامبی را از خود دور کنیم. مثلا درکافه ها روی دیوار بنویسیم: Smombie نباشید. یا به افرادی که دایم سرشان توی گوشی هست بگوییم «Smombie جان!» احتمالا متوجه نمی شود پس با روی باز دوباره تکرار کنید: «Smombie جان! دوست عزیز با شما هستم، سرت رو از روی موبایل بردار به ما نگاه کن».(
نظرات کاربران