معرفی بازی بچه پرروها؛ همبرگرانه

اگر ساعات زیادی را صرف جستجو در کافه بازار و دانلود اپلیکیشن ها کنید، عناوینی را خواهید دید که با وجود رعایت تمامی استاندارهای ممکن، از سوی کاربران با بی مهری مواجه می شوند. آثار استودیو پلی پکس گیمز را می توان در دسته این گونه بازی ها قرار داد.

درست است عنوان قبلی آن ها با نام بچه محل تاکنون بیش از بیست هزار بار دانلود شده ولی با چیزی که ما از این بازی دیدیم، انتظارات خیلی بیشتری داشتیم. امیدواریم قضیه برای بچه پرروها کمی فرق کند. چون تغییراتی مثبت عنوان مورد بحث باعث شده تا شاهد اثر زیباتر و در عین حال ساده تری باشیم.

مکانیزم اصلی گیم پلی بچه پرروها همانند بچه محل است. در بازی باید با ضربه زدن متوالی به صفحه لمسی اسمارت فون خود، شخصیت های گرد و بامزه را به هوا فرستاده و با پشت سر گذاشتن موانع یا عدم برخورد به موجودات درون بازی، بالاترین امتیاز ممکن را به دست آورید. اما بچه های پلی پکس گیمز با ایجاد یک تغییر هوشمندانه توانستند جریان اثر جدید خود را با عنوان قبلی شان عوض کنند.

برخلاف بچه محل که دوربین از نمایی عمودی بازی را نشان می داد، این بار شاهد دیدی افقی هستیم. با این کار استودیو سازنده به فرمول ساده تری در گیم پلی رسیده و آن چالش همیشگی را شاهد نیستیم. نمی خواهیم احساسی شده و گریه کنیم، اما از این اتفاق بسیار خشنود هستیم.

چون بازیکن ها اکنون بنابر سلیقه خود می توانند یکی از بازی های بچه محل یا بچه پرروها را نصب کرده و لذت ببرند. نکته مثبت دیگری که در جدیدترین ساخته پلی پکس گیمز شاهد هستیم، استفاده از پس زمینه و محیط های مختلف برای شخصیت های گوناگون است.

در بازی کاراکترهای جذاب زیادی با اسم های عجیب و غریب شان وجود دارد که می توانید با جمع آوری همبرگرها در طول رکوردزنی خود، آن ها را آزاد کنید. وجود تنوع در این بخش بازی باعث شده تا خون تازه ای در رگ های بازی جریان پیدا کرده و بازیکن احساس خستگی نکند.

البته همانند بچه محل بخشی در بچه پرروها وجود دارد که هر شش ساعت با مراجعه به آن می توانید شانس خود را برای آزاد کردن شخصیت ها به صورت رایگان مورد آزمایش قرار دهید. اگر به تصاویر بازی دقت کنید، متوجه می شوید پلی پکس گیمز سعی کرده تا عنوان خود را به فرهنگ ایرانی نزدیک نموده و تجربه ای لذت بخش تر را برای کاربران داخلی به وجود بیاورد.

علاوه بر محیط و نام های ایرانی، یکی از دیگر از تمهیداتی که استودیو سازنده پیرامون این مسئله چیده موزیک بازی است. پلی پکس گیمز در بچه پرروها از ضرب ابزار موسیقی اصیل مانند تبل استفاده نموده که با وجود جذابیت های خاص خود، به دلیل ریتمی یکنواخت، ممکن است بازیکن را عصبی کند.

ولی شاید هیچکدام مانند صدای سگ ها نتواند روی ذهن بازیکن رژه برود. متاسفانه برخلاف بچه محل، ترکیب صدای سگ ها با موسیقی در بچه پرروها اصلا با یکدیگر هماهنگ نیست. همچنین کاش علاوه بر محیط ها گوناگون، برای برخی شخصیت ها هم، بسته به چهره شان، موزیک های متنوعی در نظر گرفته می شد تا جذابیت اثر را دو چندان کند. البته این بخش همچنان یک الماس دارد که می تواند نکات منفی اش را بپوشاند؛ صدای استاد مرتضی احمدی.

گاهی اوقات در طول بازی ترانه های بسیار دلنشین و قدیمی از سوی او شنیده می شود که می تواند شما را جادو کند. خیلی دقت نکردیم، اما فکر کنیم فقط دو ترانه از او در بازی وجود داشت. اما یک نکته: بالاروی حرف «تر» تایید کردیم، چون بچه پرروها در گوگل پلی و اپ استور هم با نام Bubble Man: Rolling منتشر شده. در نسخه جهانی بازی، شاهد برخی تفاوت های جزئی مانند موزیک متفاوت هستیم.

چون استودیو سازنده هر دو بازار داخلی و خارجی را هدف قرار داده بود، پس سعی کرد تا مناسب با فرهنگ آن ها اثر خود را بسازد. از گرافیک صحبت نکردیم، چون فکر نمی کنیم احتیاجی به گفتن چیزی باشد. همان طور که در تصاویر میبینید رنگ بندی و طراحی محیط همگی دست به دست هم داده اند تا بازیکن هنگام بازی تنها به لذت بردن فکر کرده و لبخندی روی لبانش سبز شود.

برای سخن پایانی باید بگوییم بچه پرروها هم از آن دست عناوینی است که سعی دارد در اوقات فراغت کوتاه مدت بهترین یار انسان باشد. پس اگر دوست دارید از چند دقیقه هایی که تو ایستگاه اتوبوس یا مترو می گذرانید بیشتر لذت ببرید، توصیه می کنیم تجربه این بازی را از دست ندهید.