قبل از هر چیز، ظاهر زیبا و رنگ های طبیعی نمایشگر ساعت، نظرتان را به خود جلب می کند.
نمی دانید چگونه باید آن را بر روی دست خود ببندید؟ نگران نباشید چون اپل خود در پشت بند، دستورالعمل را چسبانده است.
نیازی به کابل های مزاحم نیست. ساعت اپل به شکل مغناطیسی به شارژر خود چسبیده و شارژ می شود.
بایید به زیر ساعت نگاهی داشته باشیم. در اینجا دو دیود حساس به نور و همچنین دو LED مشاهده می شوند که در اصل برای تشخیص دادن ضربان قلب شما در این محل قرار گرفته اند. سنسور ضربان قلب هم از طریق LED های یاد شده و هم اینفرارد میزان جریان خود در رگ های مچ دستتان را تشخیص می دهد.
این هم از اسپیکر و میکروفون ساعت اپل.
نظرتان چیست ابتدا بند را جدا کنیم؟ برای اینکار صرفا نیاز است تا همین کلید را پایین نگه داشته و بند را به یک طرف بکشید.
این بند از جنس پلاستیک ساخته شده و جالب اینجاست که برخلاف سایر ساعت های کلاسیک، نیازی به پین برای اتصال آن به بدنه ساعت نیست.
به دیدن این عبارت خیلی وقت است که عادت کرده ایم؛ حتی بر روی محصولات اپل.
این درب، در این شیار چه می کند و به کجا منتهی خواهد شد؟
با iOpener حتما آشنایی دارید. وسیله ای گرما بخش که با گجت هایی که از «پیچ» در آنها خبری نیست به مذاکره پرداخته و آنها را راضی می کند بخش های درونی خود را به ما نشان دهند.
گویا برای باز کردن نمایشگر اپل واچ به یک چاقو نیاز خواهید داشت.
امیدواریم بتوانیم با این پیک کار نمایشگر را تمام کنیم.
به آرامی نمایشگر را جدا می کنیم و راستش را بخواهید انتظار داریم سیم کشی عذاب آوری در بخش پایینی آن قرار داشته باشد. – گویا چنین خبری نیست.
قطع اتصال کابل نمایشگر به هیچ عنوان آسان نیست. این کابل زیر یک قلاب فلزی و فنری به دام افتاده است.
بالاخره توانستیم این دو را از هم جدا کنیم. پس از جدا شدن نمایشگر از بخش اصلی، می توانیم دو قسمت مهم را ببینیم؛ اول موتور Taptic و دوم هم چرخنده ی دیجیتالی ساعت اپل.
آیا اپل در ارزان ترین نسخه ساعت خود هم از اندکی طلا استفاده کرده است؟ انتظار داریم این بخش، چیزی شبیه به آنتن باشد.
کدام را ترجیح می دهید؟ یک زندگی دیجیتال یا کلاسیک؟
هدفمان از این تصویر، نشان دادن این موضوع است که بگوییم ابزارها برای باز نمودن ساعت ها در گذشته و در امروز چقدر با هم تفاوت کرده اند.
تنها فشار این اهرم پلاستیکی کافیست تا باتری از جای خود خارج گردد.
ولتاژ ۳.۸ و ۰.۷۸ وات بر ساعت؛ این مشخصات باتری نسخه ۳۸ میلیمتری ساعت اپل است که ظرفیتی ۲۰۵ میلی آمپری داشته و اینطور که از بررسی ها مشخص گشته، حدود ۱۸ ساعت با شما همراهی خواهد کرد. اپل می گوید ساعت های ۴۲ میلیمتری از باتری بزرگ تر و در نتیجه عمر باتری بیشتری برخوردار هستند.
در حال گشودن راه خود به سوی S1 SiP هستیم. این حقیقتا کوچک ترین پیچی است که تا کنون دیده ایم.
با توجه به فضای بسیار کم درون اپل واچ، کابل میکروفون را می بینید که چگونه از میان لایه های بدنه ساعت رد شده است.
وقتش رسیده تا Taptic Engine را از جای خود خارج کنیم. لازم به ذکر است که این موتور به اسپیکر چسبیده است.
یک واشر بر روی اسپیکر کشیده شده که برای مقاومت در برابر آب به کار می رود.
اپل می گوید که ساعتش از گواهی IPX7 برخوردار است اما در هر صورت با توجه به اینکه بدنه ساعت با استفاده در محیط های مختلف می تواند گرم یا سرد شود، همین تغییر دما منجر خواهد شد تا در نهایت این واشر بر اثر انقباض و انبساط کیفیت خود را از دست بدهد. در نتیجه بعد از چند ماه به هیچ عنوان بر روی قابلیت مقاوم بودن ساعت در برابر آب حساب باز نکنید. پیشتر برایتان در یک مقاله، به شکل کامل همه گواهی ها را توضیح دادیم؛ همانگونه که اطلاع دارید، IPX7 به آن معنیست که ساعت اپل می تواند برای ۳۰ دقیقه تا عمر یک متری آب قرار بگیرد.
به آرامی آنتن را جدا می کنیم.
شرط می بندیم که این دوست کوچک ما، وظیفه انتقال اطلاعات از طریق وای-فای و همچنین بلوتوث را بر عهده دارد.
این چیست؟ اسمارت فونی برای مورچه ها؟ شباهت بسیاری به یک آیفون در ابعادی میلیمتری دارد و جالب تر اینکه بر روی آن یک دکمه نیز قرار گرفته است.
این دو پیچ بسیار کوچک، پنل ساعت را نگه می دارند.
ٖباید راهی آسان تر برای باز کردن این در مرموز وجود داشته باشد تا ایکه بخواهیم کل ساعت را بر روی زمین ریخته و سپس آن را باز کنیم.
در حال جدا کردن چرخنده دیجیتالی هستیم.
بخش زیری S1 به اندازه قسمت رویی آن جذابیت ندارد. نوارهای کابلی بسیاری در بخش به چشم می خورند؛ شاهد یک بهم ریختگی اساسی هستیم.
این قطعه را نیز از جای خود خارج می کنیم. پس از جدا کردن بخش های اضافه، حال می توانیم یک نگاه کلی به S1 داشته باشیم.
پیشتر شایعاتی حاکی از قابل ارتقا بودن ساعت اپل شنیده بودیم؛ با توجه به سختی جدا کردن برد S1، به نظر نمی رسد هیچ تعمیرکاری با هیچ قیمتی راضی باشد چنین کاری برایتان انجام دهد.
قبل از جدا شدن S1 فکر می کردیم می توانیم به اجزای بیشتری در آن سویش دست پیدا کنیم اما در حقیقت این قسمت فلزی یک پوشش نیست و گنجینه های دیگر، در درون آن دفن شده اند.
پس از گشودن S1، حال به سراغ پنل نمایشگر بر می گردیم تا یک چیپ تنها و بی یار را بر روی آن پیدا کنیم؛ چیپ AD7166 ARM Cortex که وظیفه کنترل نمایشگر لمسی و تشخیص حرکات انگشت شما بر روی نمایشگر را بر عهده دارد.
حال به سراغ جدا سازی این بخش می رویم که به نظر می رسد سنسوری برای تشخیص درجه نور و کم و زیاد کردن روشنی نمایشگر باشد.
چرخنده دیجیتالی از یک سیستم رمزگذاری بهره می گیرد تا بتواند چرخش های فیزیکی را به دستورات دیجیتالی تبدیل کند. همه این سختی ها باعث می گردد تا فکر کنیم آیا اپل واقعا قصد بروز رسانی این محصول را در سر دارد؟ جدا کردن این قطعات بسیار بسیار خسته کننده و وقت گیر است.
این هم از LED و دیودهای حساس به نور که میزان ضربان قلبتان را به شما اطلاع می دهند.
در این بخش نیز یک آهن ربا پیدا کردیم؛ این قطعه کمک می کند تا شارژر به سادگی بر قسمت پایینی اپل واچ قرار بگیرد.
همواره علاقه داشته ایم تا شارژر های محصولات مختلف اپل را نیز باز کنیم. این بار نوبت به شارژر ساعت رسیده است.
اندازه اش ۲۸ میلیمتر است. پس از گرما دادن به این بخش بالاخره توانستیم درب رویی آن را باز نماییم.
این شارژر پر از چسب است.
بخش های پلاستیکی را جدا کردیم. پس از آن چند تایی نشانه بر روی قطعات داخلی شارژر دیده می شود. همین.
امتیاز کلی تعمیرپذیری ساعت اپل ۵ از ۱۰ است. (امتیاز ۱۰ بیانگر آسان ترین تعمیرپذیریست.) نکات مثبت: ۱- اگرچه چنین قطعه ای در محصولات دیگر استفاده نمی گردد اما یکی از نکات بسیار مثبت در ساعت، تعویض بسیار راحت بندهای آن است. ۲- جدا کردن نمایشگر اندکی سخت است اما غیرممکن نیست. ۳- زمانی که به درون ساعت راه یافتید، به سادگی می توانید باتری را تعویض نمایید. نکات منفی: ۱- لزومی نداشته اپل از پیچ های سه لبه در درون ساعت استفاده کند. ۲- به جز اجزایی که نام بردیم، تقریبا جدا کردن هر جز دیگری غیر ممکن است. تمام کابل ها نیز به پشت برد S1 لحیم شده اند. ۳- روکشی که بر روی S1 قرار گرفته، هر گونه تعمیری که در سطح باز کردن برد باشد را غیر ممکن می سازد.
نظرات کاربران