کمپانی E-volo، اخیرا اولین پرواز پرنده الکتریکی دو نفره خود با نام VC200 “Volocopter” 18-rotor را که دارای ۱۸ روتور می‌باشد برای جلب توجه خریداران در خصوص ایمنی و سادگی این دستگاه، به نمایش گذاشت. این پرواز درون سالن سربسته dm-arena در کارلسروهه آلمان انجام شد. در حالی که این کوپتر از لحاظ شکل شبیه به هر دو دسته ی کوادکوپترها و هلیکوپترها می باشد، کمپانی سازنده در برابر زدن برچسب هلی کوپتر به این وسیله ممانعت کرده و به تفاوت‌های اساسی بسیار زیاد در موارد ایمنی و طراحی اشاره دارد که این وسیله را از نوع هلیکوپتر جدا می‌سازد.
با پیروی از نمونه‌های اولیه، طراحی کلی ولوکوپتر شبیه به یک کوادکوپتر می‌باشد –یا به طور دقیق‌تر با ۱۸ روتور جداگانه خود، یک اکتودکاکوپتر (octodecacopter) است. در ولوکوپتر، ۶ بازو وجود دارد که هر کدام از بخش مرکزی حلقه روتور، به دو شاخه منشعب شده و ۱۲ بازوی دیگر را ایجاد می‌کنند که در هر مفصل نیز یک روتور قرار گرفته است.
برای تامین قدرت، از ۶ بلوک باتری استفاده می‌شود که نیروی لازم برای حرکت هر روتور را در حدود ۲۰ دقیقه از زمان پرواز ایجاد می‌کند و پیش‌بینی می‌شود که این مدت در آینده به یک ساعت افزایش یابد. بعلاوه، تصوراتی از بکارگیری توسعه‌دهنده های دامنه نیز برای طراحی نهایی وجود دارد. تیم سازنده برای این محصول خود، حداقل سرعت گشتزنی ۵۴ گره (۱۰۰km/h) و ارتفاع پرواز حدودا ۲۰۰۰ متری را هدف گذاری کرده است.
E-volo بر بکارگیری افزونگی در سیستم باتری تاکید دارد. یعنی هر بازوی روتور به وسیله ی ۳ باتری تجهیز می شود، بنابراین با احتمال عمل نکردن دو باتری غیر مجاور، ولوکوپتر همچنان می تواند بدون خطر فرود بیاید. حتی برای وضعیت‌های وخیم تر نیز سیستم جداسازی بالستیک تعبیه شده که یک چتر نجات را باز می کند.
این اقدام‌ها بخشی از هدف بزرگ‌تر E-volo، یعنی “تبدیل شدن ولوکوپتر به ایمن ترین قطعه از تجهیزات هوایی در جهان” می باشد. با توجه به اینکه اکثر هلیکوپترهای اضطراری از رفتار خلبان تبعیت می‌کنند، کمپانی E-volo، ولوکوپتر را با سنسورهای کامپیوتری آنبردی طراحی کرده که نقش تصمیم گیری و تنظیم را برای شرایط پروازی مختلف بر عهده می‌گیرند و این در حالیست که خلبان “صرفا” جهت مسیر را کنترل می‌کند. به خاطر این امتیاز طراحی، ولوکوپتر همچنین برای پرواز آسان و آموزش خلبانی، ساده‌تر شده است.
این تیم توانست تست پرواز را به وسیله کنترل از راه دور، در مدتی چند دقیقه ای زیر سقف حدودا ۲۲ متری dm-arena به انجام برساند. E-volo در نظر داشت تا در حین راه اندازه VC200، چند مورد را آزمایش کند. پیش‌بینی این موارد حتی در شبیه سازی ها نیز غیر ممکن بود زیرا این احتمال وجود داشت که ساختار کربنی سبک وزن آن موجب ایجاد لزرش شود که می‌تواند آزاردهنده بوده و سروصدای زیادی داشته باشد و یا حتی کشنده باشد. با این حال، حتی از طریق دوربین HD نصب شده بر روی حلقه روتور خارجی نیز هیچ لرزشی مشاهده نشد.
همچنین در تست های قبلی مشخص شد که سطح کلی نویز ایجاد شده توسط VC200، بسیار پایین‌تر از یک هلیکوپتر سنتی است و تیم سازنده، همچنان از پایین‌تر از حد انتظار بودن سروصدای این وسیله و داشتن صدایی آرام و مطلوب شگفت زده بودند.
نظرات کاربران